Με τη πάροδο του χρόνου το ζελέ αυτό ρευστοποιείται και αποκολλάται σταδιακά από τα τοιχώματα του αμφιβληστροειδούς με αποτέλεσμα οι ίνες κολλαγόνου να “κολυμπούν” στο χώρο δημιουργώντας την αντίληψη κινούμενων σκιών (μυοψίες – “μυγάκια”).

Όταν το υαλοειδές κατά την αποκόλληση του “τραβάει” τον αμφιβληστροειδή (κυρίως στα σημεία πιο έντονης σύνδεσης με τον αμφιβληστροειδή που αναφέρθηκαν παραπάνω) προκαλεί λάμψεις ή αστραπές (τις λεγόμενες φωταψίες).

Είναι σημαντικό να εξεταστεί με βυθοσκόπηση όλη η περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς με μυδρίαση της κόρης για να αποκλειστούν ρωγμές του αμφιβληστροειδούς.

Η οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς είναι μία σταδιακή διαδικασία. Από την αρχή των συμπτωμάτων μέχρι την ολοκλήρωση της αποκόλλησης μπορεί να περάσουν πολλοί μήνες. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ρωγμές του αμφιβληστροειδούς δεν χρειάζεται θεραπεία. Πρέπει όμως να γίνεται ενημέρωση για τα συμπτώματα αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς (νέες σκιές, θόλωση της όρασης, αύξηση των φωταψιών) και παρακολούθηση των ασθενών σε τακτικά διαστήματα.

Εάν η θολερότητα του υαλοειδούς δημιουργεί μακροπρόθεσμα έντονη ενόχληση, υπάρχει η δυνατότητα χειρουργικής αφαίρεσης του υαλοειδούς (υαλοειδεκτομή).