• Φωτοψίες (λάμψεις – αστραπές)
• Μυοψίες (μυγάκια)
• Προοδευτική απώλεια του περιφερικού οπτικού πεδίου
• Απώλεια όρασης (ανάλογα με την έκταση της αποκόλλησης)

• Υψηλή μυωπία
• ιστορικό ενδοφθάλμιας εγχείρησης (κυρίως καταρράκτη)
• οικογενειακό ιστορικό αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς
• ιστορικό αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς στο άλλο μάτι
• ιστορικό τραύματος του οφθαλμού

H αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς είναι μία επείγουσα κατάσταση, η οποία αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Χωρίς θεραπεία οδηγεί σταδιακά στην τύφλωση.

Βασικός στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να βρεθούν και να αντιμετωπιστούν όλες οι ρωγμές έτσι ώστε να μην μπορεί να εισχωρήσει άλλο υγρό κάτω από τον αμφιβληστροειδή.

Το ποια ακριβώς τεχνική θα εφαρμοστεί και εάν θα χρειαστεί τοπική ή ολική αναισθησία θα εξαρτηθεί από τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης, κάτι που ο ιατρός θα συζητήσει με τον ασθενή πριν το χειρουργείο.

– Εάν η αποκόλληση είναι σε αρκετά πρώιμο στάδιο, ανασηκώνοντας μόνο το χείλος της ρωγμής, τότε συνήθως αρκεί η κρυοπηξία ή το laser. Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζονται περισσότερες συνεδρίες, ειδικά εάν παρατηρείται αιμορραγία πέριξ της ρωγμής. Με την κρυοπηξία ή το laser προκαλούμε πρακτικά μία συγκόλληση των ιστών περιμετρικά της ρωγμής μέσω της ουλής που δημιουργείται.

– Εάν η αποκόλληση έχει επεκταθεί όμως περαιτέρω, τότε θα χρειαστεί μία πιο εκτεταμένη χειρουργική επέμβαση:

• Είτε εξωτερικά με τη χρήση ειδικών μοσχευμάτων σιλικόνης που ράβονται στο εξωτερικό του σκληρού χιτώνα και χαλαρώνουν μέσω πίεσης (σκληρική πρόωση) τις έλξεις του υαλοειδούς στην περιοχή των ρωγμών.
• Είτε εσωτερικά με τη μέθοδο της υαλοειδεκτομής (βιτρεκτομής). Σε αυτή τη περίπτωση αφαιρείται το υαλοειδές σώμα και οι ρωγμές μπορούν να εντοπιστούν και αντιμετωπιστούν άμεσα. Το πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι πως μας επιτρέπει να διαχειριστούμε ένα μεγαλύτερο φάσμα δύσκολων περιπτώσεων (όπως αιμορραγίες, ινώδεις μεμβράνες που συρρικνώνουν τον αμφιβληστροειδή κτλ.). Στο τέλος της επέμβασης τοποθετείται είτε αέριο είτε σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις υγρό έλαιο σιλικόνης. Η φυσαλίδα αερίου απορροφάται από τον οργανισμό μέσα σε περίπου δύο εβδομάδες ενώ το έλαιο σιλικόνης πρέπει να αφαιρεθεί σε μία δεύτερη επέμβαση.

Στο τέλος της επέμβασης τοποθετείται αλοιφή και ένας προστατευτικός επίδεσμος, ο οποίος παραμένει συνήθως μέχρι την επόμενη ημέρα όπου πραγματοποιείται ο πρώτος μετεγχειρητικός έλεγχος. Είναι φυσιολογικό να νιώθετε κάποια ενόχληση και ο ιατρός σας θα σας ενημερώσει ποια παυσίπονη θεραπεία ενδείκνυται.

Κατά τον έλεγχο θα λάβετε συγκεκριμένες οδηγίες από το ιατρό σας για ποια θεραπεία με σταγόνες ή / και αλοιφή θα πρέπει να ακολουθήσετε. Επίσης, αν έχει τοποθετηθεί αέριο στο μάτι τότε θα ενημερωθείτε ποια θέση της κεφαλής θα πρέπει να διατηρείτε για να υποστηρίζεται καλύτερα εκ των έσω η περιοχή των ρωγμών.

Για όσο καιρό παραμένει αέριο στο μάτι απαγορεύονται αυστηρά τα ταξίδια με αεροπλάνο, καθώς το αέριο διογκώνεται λόγω της αλλαγής της ατμοσφαιρικής πίεσης μέσα στην καμπίνα με κίνδυνο να αυξηθεί δραματικά η ενδοφθάλμια πίεση.

Κυρίως τις δύο πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση προσπαθήστε να αποφεύγετε το τρίψιμο του ματιού, το μπάνιο σε πισίνα, την έντονη άσκηση καθώς και την επίσκεψη σε σάουνα. Κατά τη διάρκεια του ντους καλό θα ήταν να μην μπει σαπούνι στο μάτι.

Η πιο επικίνδυνη επιπλοκή, η οποία μπορεί να συμβεί μετά κάθε ενδοφθάλμια επέμβαση είναι μία μόλυνση του εσωτερικού του ματιού. Ευτυχώς είναι μία πολύ σπάνια κατάσταση. Αν αισθανθείτε έντονο πόνο ή το μάτι σας είναι ξαφνικά ιδιαίτερα κόκκινο τότε πρέπει να απευθυνθείτε άμεσα στο θεράποντα ιατρό σας.

Μετά από υαλοειδεκτομή, όταν δεν έχει προηγηθεί επέμβαση καταρράκτη, τότε η θόλωση του φακού θα προχωρήσει πιο γρήγορα. Αυτό είναι μία αναμενόμενη εξέλιξη και δε σημαίνει πως κάτι δεν πήγε καλά στην επέμβαση.

Ο στόχος της επέμβασης είναι η ανατομική αποκατάσταση της αποκόλλησης και η καλύτερη δυνατή βελτίωση της όρασης.

Υπάρχουν όμως κάποιοι παράγοντες που επηρεάζουν την τελική έκβαση και επιτυχία της επέμβασης.

Αν γίνει η διάγνωση σε πρώιμα στάδια και ειδικά εάν δεν έχει αποκολληθεί το κέντρο του αμφιβληστροειδούς (η ωχρά κηλίδα) τότε η όραση στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να επανέλθει στα προεγχειρητικά επίπεδα.

Εάν η αποκόλληση αργήσει να διαγνωστεί, τότε υπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας ινώδων μεμβρανών με αποτέλεσμα το ποσοστό επιτυχίας να μειώνεται και πολλές φορές να χρειαστούν περισσότερες επεμβάσεις μέχρι να εξασφαλιστεί η αποκατάσταση της αποκόλλησης.

Εν κατακλείδι, ιδιαίτερα σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση και χειρουργική αντιμετώπιση της αποκόλλησης καθώς και η εφαρμογή από πλευράς του ασθενή των μετεγχειρητικών συμβουλών.